Ένα πολύ ωραίο κείμενο του Κώστα Κεφαλογιάννη για τον ΟΦΗ:
Δεν υπάρχουν πιο ωραία μεσημέρια σε μια πόλη της περιφέρειας, από εκείνα τα ποδοσφαιρικά μεσημέρια όπου όλοι, στις καφετέριες, στα σουβλατζίδικα, στο δρόμο, από το πρωί μέχρι την ώρα του αγώνα έχουν την ίδια προσδοκία και την ίδια αγωνία στο βλέμμα. Ένα μεσημέρι όπως αυτό που έζησε το Ηράκλειο πριν το παιχνίδι με το Φωστήρα.
Η γενιά μου, η γενιά των σημερινών 40άρηδων, έχει δει σπουδαία μπάλα από τον ΟΦΗ. Τουλάχιστον δυο από τις ομάδες που έφτιαξε στο Ηράκλειο ο Ευγένιος Γκέραρντ υπήρξαν κατά τη γνώμη μου εκ των κορυφαίων που έχει δει το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κι ωστόσο αρκετοί από εμάς, παρότι χόρτασε το μάτι μας με όσα βλέπαμε μεγαλώνοντας στο «Γεντί Κουλέ», αγαπάμε τον ΟΦΗ αλλά δεν είμαστε μόνο ΟΦΗ. Είμαστε ΟΦΗ και κάτι άλλο – ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ ή Ολυμπιακός. Δηλαδή δεν είμαστε ΟΦΗ, τελεία. Υπήρξαν λόγοι για αυτό, δεν είναι της παρούσης να τους αναλύσουμε. Μεγαλύτερη σημασία έχει να σταθούμε σε όσα συνέβησαν από τη στιγμή που ξεκίνησε η αγωνιστική παρακμή της μεγαλύτερης ομάδας της Κρήτης.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ο ΟΦΗ έχει γνωρίσει δυο οδυνηρούς υποβιβασμούς και όταν βρίσκεται στη Σούπερ Λίγκα συνήθως παλεύει για την παραμονή. Ταυτόχρονα συσσώρευσε οικονομικά προβλήματα τα οποία έδειξε να θέτει υπό έλεγχο με την υπαγωγή του στο άρθρο 99 μόνο και μόνο για να τα βρει ακόμα πιο έντονα μπροστά του πέρυσι όταν δεν κατάφερε καν να ολοκληρώσει τη σεζόν μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.
Μέσα στις δυσκολίες τους, οι άνθρωποι που τον διοικούσαν προσπάθησαν να τον δέσουν σε διάφορα άρματα, διότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο πάντα αυτή είναι η λύση – ένας ισχυρός να μας πετάει ψίχουλα μέχρι να βγει η χρονιά και μετά έχει ο Θεός. Στην περίπτωση του ΟΦΗ η προσπάθεια να γίνει μέρος του συστήματος συνέβη με τρόπο λιγότερο προφανή από άλλες περιπτώσεις, στην ίδια πόλη ας πούμε, πάντως συνέβη. Δίχως ουσιαστικά μακροπρόθεσμα οφέλη ασφαλώς.
Η λογική λέει λοιπόν ότι εφόσον ο ΟΦΗ δεν έφτιαξε πολλούς καινούριους Ομιλήτες όταν διεκδικούσε ευρωπαϊκή έξοδο κάθε χρόνια, προφανώς δεν θα το έκανε όταν βολόδερνε στα χέρια ανίκανων διοικούντων. Αλλά όπως πολύ συχνά συμβαίνει στην Κρήτη, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση η λογική μάλλον πήγε για ρακές και έχασε τα αυγά και τα πασχάλια.
Δεν έχω στα χέρια μου έρευνες που να το επιβεβαιώνουν, έχω μόνο όσα βλέπουν τα μάτια μου. Ο ΟΦΗ έχει σαφώς πολύ περισσότερους οπαδούς σήμερα απ’ όσους είχε πριν από είκοσι χρόνια. Και οπαδούς πους δεν λοξοκοιτάζουν αλλού. Είναι μόνο ΟΦΗ. Οι νέοι του Ηρακλείου δεν ασχολούνται με άλλες ομάδες. Και οι πιτσιρικάδες που ακολουθούν κινούνται στα ίδια χνάρια. Η οπαδική βάση του Ομίλου μεγαλώνει, η πόλη γίνεται σταδιακά αυτό που θα έπρεπε να είναι πάντα, αυτό που θα έπρεπε να είναι κάθε επαρχιακή πόλη. Μια πλατφόρμα εκτίναξης προς ένα καλύτερο μέλλον, όχι μόνο για τον ΟΦΗ μα και για το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά.
Η εξήγηση απλή: Ο αγώνας για ανεξαρτησία από το ιδιοκτησιακό καθεστώς Βαρδινογιάννη, συγγνώμη Βατσινά εννοούσα, συσπείρωσε τον λαό του Ομίλου με τρόπο που δεν είχε συσπειρωθεί ποτέ πριν. Και προσέφερε στα νέα παιδιά το κίνητρο της υπερηφάνειας ως αντιστάθμισμα στο κίνητρο των αγωνιστικών επιτυχιών. Κάποιοι παράγοντες βέβαια έκαναν ότι δεν άκουσαν το μήνυμα του κόσμου. Θέλησαν να παίξουν παιχνίδια στην πλάτη του συλλόγου και τον σύρουν σε καταστάσεις αναξιοπρεπείς, από τις οποίες ο ΟΦΗ πάσχισε πολύ να ξεφύγει. Το περυσινό ρεζιλίκι ήταν δίκαιη τιμωρία για τις κακές διοικήσεις της ομάδας και σκληρή για όλους τους άλλους – παίκτες και οπαδούς.
Αλλά το λίπασμα που έπεσε τότε, όταν οι Ομιλήτες αγωνίστηκαν και πέτυχαν την ανεξαρτητοποίηση της ΠΑΕ, δίνει ακόμα καρπούς. Κι έτσι, παρά την ασυνάρτητη διοίκηση των τελευταίων ετών, παρά την περυσινή θλιβερή περιπέτεια, η αγάπη των Ηρακλειωτών ολοένα και μεγαλώνει. Σας είπα δεν έχει λογική. Έχει όμως μια δυναμική που τη δεδομένη στιγμή μοιάζει σαρωτική. Ο ΟΦΗ με την νυν διοικούσα επιτροπή να εγγυάται σοβαρότητα, και καλή διαχείριση, τον Νίκο Νιόπλια να έχει επιστρέψει σπίτι του και να εμπνέει λατρεία, το «Γεντί Κουλέ» τόσο καυτό όσο ήταν στο παιχνίδι με τον Φωστήρα, δεν χρειάζεται κανένα σωτήρα να του τάξει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Χρειάζεται μόνο να κάνει τις σωστές επιλογές και του χρόνου για να επιστρέψει στην Σούπερ Λίγκα . Και εν συνεχεία, ανεξάρτητος και οικονομικά αυτάρκης, με μια από τις πιο καυτές έδρες στην Ελλάδα, μόνο σεβασμό θα προκαλεί. Σεβασμό και φόβο σε όποιον διανοηθεί τον προσβάλει ξανά με τις πράξεις και τις παραλείψεις του.
Ο ΟΦΗ κυρίες και κύριοι γιαγέρνει! Και έχω κάθε λόγο να πιστεύω πώς θα είναι ο καλύτερος ΟΦΗ που είδαμε ποτέ.
πηγή: http://www.sdna.gr/podosfairo/g-ethniki/article/203493/o-ofi-giagernei-yperifanos-kai-aneksartitos