Ζητιάνοι του ποδοσφαίρου

Όπως κάθε καλοκαίρι με μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση άρχισε η γνωστή διαμάχη και μίρλα περί “όπιου του λαού” ειδικά από το ιδεολογικό χώρο που κι εγώ αυτό-τοποθετούμαι. Πάγια θέση μου είναι ότι κάθετι παίρνει τη χροιά που εσύ του δίνεις. Και η πυρηνική ενέργεια μπορεί να είναι βόμβα αλλά και θεραπεία. Σίγουρα όμως έχει αξία. Αυτό ισχύει και για το ποδόσφαιρο. Είναι φαινόμενο με κοινωνική δυναμική και επιρροή τεράστια και παγκόσμια. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε.   
Προσωπικά προτιμώ να το βλέπω από μια οπτική σαν αυτήν που περιγράφει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο:

“Δεν είμαι τίποτα παραπάνω παρά ένας ζητιάνος του καλού ποδοσφαίρου. Περιφέρομαι στον κόσμο με το καπέλο στο χέρι και παρακαλάω στα γήπεδα: “Ο θεός να σας έχει καλά, ένα καλό παιχνίδι’. Και όταν παίζεται καλό ποδόσφαιρο, είμαι πανευτυχής για το θαύμα, χωρίς να νοιάζομαι ποια είναι η ομάδα ή η χώρα που το παίζει”.