Ο τέταρτος και τελευταίος όμιλος αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στην πρεμιέρα του. Το “καλό” ματς των δύο φαβορί, μας έδωσαν ένα πολύ μέτριο ματς. Βασικά ήταν το χειρότερο από τα οκτώ πρώτα μακράν.
Δεν είδαμε πολλά. Δύο ομάδες ασύνδετες, με παίκτες μέτριους που κουβαλούσαν μια βαριά φανέλα, όπως της Αγγλίας και τους Γάλλους εμφανώς ανομοιογενείς, με ταλέντο μεν σε κάποιες γραμμές αλλά όχι με το μέταλλο της μεγάλης Γαλλίας της προηγούμενης δεκαετίας. Ας ελπίσουμε να αλλάξει η εικόνα τους, για να δούμε λίγο καλύτερη μπάλα.
Στο βραδινό ματσάκι, είδαμε ωραίο ποδόσφαιρο. Πολύ καλύτερο του αναμενομένου, με δύο ομάδες να διεκδικούν τη νίκη και να παίζουν. Οι Ουκρανοί είναι μια σοβαρή και δεμένη ομάδα χωρίς υπερβολές στο παίχνίδι της. Παίζει με αυτογνωσία. Οι Σουηδοί πάλι, είναι μια ομάδα που στηρίζεται σε 3-4 ποιοτικούς παίκτες και κάποιους καλούς ρολίστες. Η εικόνα των δύο, δίνει την αίσθηση ότι ο όμιλος είναι ανοιχτός για όλα ως προς την πρόκριση.
Τι ξεχωρίσαμε απόψε; Μα τους δύο σπουδαίους φορ. Ο Σεφτσένκο πήρε απτο χέρι την ομάδα του και με δύο σεντερ-φορίσια γκόλ έδειξε ότι μεγάλωσε αλλά δεν παύει να ναι ισχυρή ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Το ίδιο ισχύει για τον Ιμπραήμοβιτς. Με γκολ και δοκάρι, μοιάζει να ναι ο φάρος και ο καταλύτης της ομάδας του. Όλα περνάνε από εκείνον και μέσα στο γήπεδο αυτό κάνει μπαμ.
Λέγαμε χθες για τις ομάδες με απουσία σεντερ φορ είτε λόγω μη παραγωγής (Πορτογαλία) είτε από άποψη (Ισπανία, Ολλανδία). Η σημερινή βραδιά εξηγεί πώς ένα καλό φορ μπορεί να σου κάνει διαφορά. Και τέτοια καλά, ή μάλλον εξαιρετικά φορ είναι τόσο ο Σεφτσένκο όσο και ο Ιμπραίμοβιτς.
The Storyteller 